Mijn naam is Krista Hummeling-Epskamp ik woon in Riezlern, Kleinwalsertal met mijn man, Ronald en onze twee kinderen Kees en Tijs, (de naamgevers) in ons appartementen huis, Haus Keti. Al van jongs af aan hield ik van de bergen, skiën en alles dat ermee te maken heeft. Inmiddels, jaren later, leef ik mijn droom met volle overtuiging!
Dromen
Ik weet nog goed dat ik als 9-jarig meisje tegen mijn ouders zei: “later als ik groot ben word ik skijuf”. Altijd als we weg reden uit Oostenrijk stonden de tranen in mijn ogen. In die tijd zijn de zaadjes gelegd voor mijn MEGA liefde voor de bergen. Na mijn studie ben ik ski- en snowboardles gaan geven in Hinterglemm. ONVERGETELIJK! Vrienden voor het leven gemaakt en prachtige ervaringen beleefd.
Back to normal
Na twee seizoenen in de bergen ben ik ‘gewoon’ weer gaan werken in Nederland, waarbij ik veel gejobhopt heb. Ik kon ‘het’ lange tijd niet vinden. Uiteindelijk heb ik heel veel werkplezier beleefd bij mijn laatste twee banen, waarbij tijdens de laatste baan in de zomer van 2016 een burn-out op mijn pad kwam. Achteraf kan ik daar positief op terugkijken, want uiteindelijk heeft deze gebeurtenis ervoor gezorgd dat ik mijn hart ben gaan volgen. Mijn hart ging tenslotte sneller kloppen van de bergen.
Zullen we…? Of toch niet?!
Mijn man en ik hebben ontelbaar veel beren van de weg gehaald, voordat het ons lukte onze gedachte voor 99% goed te hebben. Je hebt als het ware een engeltje en een duveltje op je schouders. Het duveltje zegt: ”je gaat je vrienden en familie missen”, en het engeltje zegt: ”die banden zijn zo goed dat raakt niet verstoord. Het wordt wel anders maar niet persé slechter”. Of: ”wat doe je de kinderen aan, ze hebben zulke leuke vriendjes en hebben een goed leven”. De andere zijde is: ”we geven ze ook enorm veel mee”. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Auf geht’s!
Uiteindelijk hebben we gezegd: ”Als we het niet doen, zullen we nooit antwoord krijgen op al deze vragen. Dus, we zijn er volop voor gegaan. Dit was het moment waarop wij zeker wisten wat we wilden: van de bergen ons thuis maken! Maar daar komen nog best wel wat financiën en regeltjes bij kijken. Dat viel zeker niet mee.
Als je in een bepaald land geboren bent, zijn bepaalde zaken geregeld en weet je welke wegen je moet bewandelen om iets gedaan te krijgen. In de bergen was dit nog even zoeken. Zo mag je zonder de juiste diploma’s geen appartementenhuis starten van onze omvang. Onze diploma’s moesten dus vertaald worden door een erkend bureau. Vervolgens heeft Oostenrijk dit weer gecheckt bij de Oostenrijkse ambassade in Nederland. Ook is er hier bij het ministerie van economische zaken van Vorarlberg letterlijk één iemand verantwoordelijk voor het invoeren en goedkeuren van nieuwe bedrijven. En als diegene dan net met vakantie is.…. Dan moet het dus wachten. Ja, dat zijn wij Nederlanders echt niet gewend.
Living the dream
Inmiddels hebben we de charme daarvan ook wel leren waarderen. Het gaat gewoon niet sneller. We zijn hier nu één jaar en ons leven hier bevalt ons zó goed! We zijn ook echt onthaast. Tevens werden we enorm vriendelijk ontvangen door onze dorpsgenoten, waardoor we ons ook echt welkom voelden. Als gezin gingen wij voor samenwerken, een eigen bedrijf, meer tijd met de kinderen, de kinderen laten opgroeien in deze omgeving en last but nog least…. de bergen! Living the dream!
Skiles geven
Als kers op de taart heb ik het mooiste beroep van de wereld weer opgepakt: skiles geven! Ronald is in de zomer golfpro bij Golfclub Oberstdorf. Als je doet waar je hart ligt, krijg je daar zoveel energie van! Sinds we hier wonen hebben we de omgeving verkend, ontzettend veel wandelingen gemaakt, gefietst, geskiet, geboard en gesleet. Kortom; alles wat de bergen te bieden hebben.
Covid-19
Wat we van te voren natuurlijk niet hadden kunnen voorzien is het Corona virus. Dus na drie maanden moesten we onze deuren sluiten voor onze gasten. De zomer zijn we voor het grootste gedeelte gelukkig wel open geweest.
Op wat het corona virus aanricht hoef ik niet in te gaan. Voor ons persoonlijk is het een ontzettende onzekere tijd, omdat er nog geen eindpunt in zicht is. Wat betekent dit voor het voortbestaan van Haus Keti? We weten het niet, maar we proberen zo positief mogelijk te blijven en zoveel als mogelijk te genieten van de natuur en de vrijheid die we hier hebben. Maar als ik denk aan de dag dat onze familie, liefste vrienden en onze gasten weer binnenlopen, springen de tranen in m’n ogen!
Ik zie nog heel veel mooie jaren voor ons liggen hier in Oostenrijk. Er zou wat meer balans mogen komen in ons leven tussen Nederland en Oostenrijk. Doordat we nu niet mogen reizen voelt Nederland verder weg dan het daadwerkelijk is. Haus Keti ligt tenslotte maar 825 km van Utrecht. Kom je een keertje bij ons langs? 🙂
