Door deze rubriek ‘In de skischoenen van…’ moeten jullie inmiddels een beter beeld hebben gekregen van een week of een dag van een ski- en snowboardleraar in Oostenrijk. Na acht seizoenen in Zell am See/Kaprun in Oostenrijk, nog eens twee seizoenen in Perisher in Australië, ben ik in Japan beland. Voor deze allerlaatste neem ik, Tetje, jullie een weekje mee tijdens één van mijn seizoenen bij snowsports specialist NBS in Niseko, Japan.
Een skischool in Japan
Een internationale skischool in Japan is vaak onderdeel van een grotere (reis)organisatie. Ons moederbedrijf is SkiJapan. De skischool is onderverdeeld in de afdelingen kinderen, volwassenen en privé. Ik ben ingedeeld in de laatste. Daarnaast zit ik in het Platinum Pro-team, dit is een geselecteerd groepje leraren binnen het skilerarenteam. Platinum Pro is een exclusief off-piste guiding programma, voor kleine groepen, in Niseko of een van de andere skigebieden van Hokkaido, het Noordereiland van Japan. Naast Alpin Kurs en volledig Landes, is een internationaal rijbewijs hiervoor ook een vereiste voor de door-to-door transport service.
Het programma van een skischool in Japan heeft een andere opzet dan van een doorsnee Oostenrijkse skischool. Er is geen vaste aankomstdag, maar een continu verloop van gasten. Als skileraar ben je daardoor dus niet standaard op zaterdag vrij.
De gasten komen, net als de skileraren, van over de hele wereld. Maar hoofdzakelijk uit Australië en Azië, regelmatig expat(gezinnen). Vanuit Europa, Canada en Amerika komen er minder, doordat de winterseizoenen van deze landen gelijk lopen. De voertaal is Engels.
Kom, dan neem ik je mee tijdens mijn week!
Ohayo, ofwel goedemorgen
6:30 uur gaat de wekker. Snoozen, opfrissen, aankleden en stretchen/foamrollen zijn mijn vaste ochtendritueel. Om 7:15 uur neem ik de staffbus, die bijna letterlijk voor de deur stopt. Ik woon in Kutchan en in Hirafu gebeurt het allemaal. Samen met Annupuri, Niseko Village en Hanazono vormt het kigebied Niseko United. Na een ritje van 20 minuten is het nog 5 minuten lopen naar de locker- en lunchroom. Hier eet ik mijn ontbijt, zo kort mogelijk voor mijn lessen beginnen, want met gemiddeld -15°c à -20°c verbruikt je lichaam je energie snel. Terwijl we ons in onze ski(school)kleding hijsen neem ik de te verwachten dag door met een paar collega vroege vogels en delen we wanneer nodig tips en tricks.
Japanse Pünktlichkeit
Dat is Pünktlichkeit next level. De dag begint 8.30 uur sharp. Dat wil zeggen vóór 8.30 uur, in en met de juiste gear én netjes aangekleed op meetingpoint staan. Eén minuut te laat is te laat. En te laat komen heeft, vooraf duidelijk gecommuniceerde, consequenties.
Ook vandaag ben ik weer netjes op tijd en ik kijk nog even op het tv-scherm met een overzicht van alle leraren, waar met kleurcodes het rooster of eventueel vrije dag is aangegeven. Voor de privélessen check ik de lijst die ernaast hangt waar ook alle gegevens op staan van je gast(en). Dit is meer een dubbelcheck want ons rooster kunnen we ook al online inzien.
8:30 uur tot 10:30 uur: Een Australische vrouw met skiangst, heeft zich aangemeld als beginner, maar komt netjes parallel van de blauwe piste (die in Japan aangeduid worden als groene piste) en de rode gaat ook best prima. Met deze vrouw werk ik voornamelijk aan haar zelfvertrouwen in haar eigen kunnen.
Hierna moet ik snel van uitrusting wisselen, want om 10:30 uur staat mijn nieuwe gast al klaar. Een 4-jarig meisje uit Singapore. In het rooster zag ik al dat ik haar meerdere dagen les ga geven. Een pientere meid. Speelt viool en spreekt al drie talen, waaronder Engels. In de ochtend geef ik haar snowboardles.
Het is vandaag haar eerste keer. Ze heeft twee grote broers die snowboarden en wil dat nu zelf ook leren. Spelenderwijs leer ik haar glijden en rutschen. Ze pikt het snel op, gevoel voor de sneeuw heeft ze wel, want ze skiet ook al.
Van 12:30 uur tot 13:30 uur heeft iedereen verplicht een uur pauze. Heb je privégasten voor een hele dag dan mag je hier flexibel mee omgaan. Ik ga naar onze staffroom en heb zelf lunch mee. Hier tref ik ook weer veel van mijn collega’s.
Snel nog even van uitrusting veranderen en tot 15:30 uur ontdek ik de groene pistes met de kleine meid op ski’s. Vanuit de Kidsclub heb ik een progressieboekje mee waarin de skiniveaus en bijbehorende progressie en oefeningen staan. We kunnen er al een flink aantal afstrepen en kijken samen waar we vervolgens aan gaan werken.
Het is half 4, mijn werkdag zit er op en nu verruil ik mijn ski’s voor mijn zwemkleding. Ik ga nog een uurtje baantjes trekken om mijn cardio op pijl te houden. Daarna verwen ik mezelf met een onsen. Onsen zijn Japanse heetwaterbaden en ik breng er wekelijks een bezoekje. Je moet natuurlijk goed voor jezelf zorgen als je elke dag in de kou staat ;-).
Rusutsu
Vandaag willen mijn/onze gasten naar Rusutsu. Het meisje uit Singapore is hier met twee families. De snowboardleraar van de twee broers en de skileraar van de vaders – de vrouwen skiën niet – en ik krijgen een eigen chauffeur die ons om 9:00 uur bij de skischool oppikt.
Rusutsu is het skigebied aan de andere kant van de imposante vulkaan Mount Yotei waarop je vanuit beide skigebieden uitzicht hebt. Het ligt op drie kwartier rijden van Hirafu. Ideaal voor een dagtrip vanuit Niseko. Het is een bijzonder skigebied: in de zomer is het een pretpark met achtbanen en een reuzenrad. Dat levert natuurlijk bijzondere plaatjes op. Er is daarom ook een fotograaf ingehuurd en een familie fotoshoot is onderdeel van deze dag. We lunchen met z’n allen, beide families, de leraren, fotograaf en ook de bodyguard/butler en de nannies van de kinderen, in het bijbehorende resort, wat al een bezienswaardigheid opzicht is. Ik waan me in de Efteling met een zingende boom, een draaimolen en watershow.
Voor de middag had ik een kleine speurtocht en bingo door het gebied voorbereid. Ook op ski’s zijn deze spellen altijd een hit bij de kids!
Van al dat skiën krijg je trek. De minibar van onze taxi is tijdens de terugweg dan ook in no time geplunderd.
Na deze lange maar leuke dag, ben ik nog net op tijd terug voor yoga. Vandaag een combinatieles van pilates en power yoga, daar heb ik vandaag nog genoeg energie voor. Stretch en de rustige yin yoga zijn namelijk meest favoriet bij mij.
Bij thuiskomst heeft mijn vriend het avondeten klaar en bellen we daarna nog even met het thuisfront. Met 8 uur tijdsverschil is het altijd erg passen en meten, maar heel fijn om familie en vrienden regelmatig weer even te zien en spreken.
Powder Puppies
De nieuwe dag begin ik om 9:30 uur. Ik spring deze ochtend even bij in de Kidsclub, ik heb Powder Puppies. Dit zijn de allerkleinsten van 3 en 4 jaar. De maximale groepsgrootte is twee. Ideaal: aan elke hand één! Je kunt hier alles verwachten. Ondanks de zeer jonge leeftijd kunnen sommige al mee de berg op. Echter meestal is het de eerste keer voor ze in de sneeuw, zo ook voor de twee van vandaag. Spelenderwijs leren wennen aan de sneeuw en de ski’s met tussendoor veel sneeuwpoppen en sneeuwengelen maken en warme choco-pauzes.
’s Middags ski ik met drie vrienden uit Hong Kong, die allemaal elders in de wereld studeren. Voor een mini vakantie zijn ze allemaal naar Japan gekomen. We skiën naar het naastgelegen Hanazono en hebben tijd om ook nog naar Niseko Village te gaan. Onderweg laat ik ze zien hoe ze ook nog naar Annupuri kunnen skiën vanuit Hirafu. Ik geef ze af en toe wat tips en techniekaanwijzingen, maar het gaat ze hoofdzakelijk om het gebied verkennen en weten waar de lekkerste restaurants en de leukste barretjes te vinden zijn.
Après-ski kennen ze in Japan niet. Wel is er een grote verscheidenheid aan restaurants en (karaoke)bars.
Nachtskiën
Zo laat is het voor mij nog niet: van 16:00 uur tot 18:00 uur heb ik nog een High Performance Clinic. Een groot deel van de pistes in Hirafu wordt ‘s avonds verlicht en zijn dagelijks (!) tot 20:00 uur open. Gasten kunnen ook tot die tijd lessen boeken.
Ik maak kennis met een vrouw van in de 50 uit Amerika, ze woont nu in Singapore. Erg sportief en fit en heeft haar hele leven geskied. Ze wil weer even een opfrislesje voor de moguls/buckels. Het eerste uur skiën we veel korte bochten en doen we op de piste oefeningen voor de mogultechniek. Daarna neem ik haar mee naar een speciale mogulpiste. Ze komt er erg goed van af en is ontzettend blij, wat terug te zien is aan haar gezichtsuitdrukking. Ik kijk even naar boven: zo onder de sterrenhemel in het goudgele licht nog op de pistes staan en anderen blij maken, het blijft magisch!
Mijn vriend is na werk nog met collega’s wezen skiën en tref ik in de lockerroom. Tijdens de busrit naar huis worden we geconfronteerd met de realiteit: wat doen we met het avondeten? We hebben beide geen zin om te koken. Springen van de bus en gaan (uit)eten Japanse stijl. Dat is niet urenlang tafelen maar vlot een sushi train of ramen bowl. Het wordt het laatste. Ik trakteer, omdat ik een leuke fooi gekregen had.
Vaste gast
De volgende dag begint weer om 8:30 uur. Nou ja… Een kwartiertje later. Ik zie Yeon weer. Ik herken hem bijna niet, hij is volledig in het nieuw uitgerust. Vorig seizoen heb ik de jongeman voor het eerst lesgegeven en tijdens kerst hebben we ook alweer een paar dagen samen geskied. Afgelopen weken heb ik hem op de hoogte gehouden van de sneeuwcondities en tussen de seizoenen hebben we ook af en toe contact.
Yeon is een jonge jongen uit Maleisië. Een jaar eerder afgestudeerd in Londen en heeft tijdens zijn studie veel van Europa gezien en destijds in Frankrijk voor het eerst geskied. Hij was verkocht. Ik heb afgesproken bij zijn hotel, welke aan de piste ligt. We kunnen meteen beginnen. Hij is niet uitgesproken sportief of een skitalent, maar is enorm gepassioneerd en leergierig. Werkt ontzettend hard, zuigt al mijn informatie op, stelt vragen, valt, staat weer op en ik zie hem met het moment verbeteren. Ik kan hem flink pushen, hij houdt van een uitdaging en ik weet wat zijn / ons doel is..
Met de Pizza Box naar de Peak
De volgende dag trek ik mijn Platinum Pro outfit aan. De Peak Hike en de Gates staan op het programma. De Gates zijn ‘out of bounds areas’ en ook het hoogste punt van het skigebied ligt buiten het gecontroleerde terrein. Ik kom iets eerder op het meetingpoint en neem op kantoor met de skischoolmanager het lawinebericht door en mijn plan voor de dag. We controleren mijn rugzak met lawine uitrusting, ik krijg nog een rugzak mee en heb groen licht van de manager om te gaan.
Yeon, die normaliter fashionably late is, staat al op me te wachten. Samen nemen we de inhoud van de rugzak voor hem door en leer ik hem hoe je de lawine uitrusting optimaal, wanneer nodig, gebruikt. Een half uur later zitten we in de Pizza box, dit is de bijnaam van de laatste lift die we nemen. Het is een eenpersoonslift, zonder beugel of voetsteun en bijna letterlijk een pizzadoos waar je op zit, al een belevenis opzicht. Hierna begint een kleine hike van 128 verticale meters naar het hoogste punt van Mt. Niseko Annupuri. In tijd uitgedrukt is dat twintig minuten in normaal tempo, wij doen er dik dertig minuten over. Yeon rookt en onderweg bepeinst hij om er misschien toch maar mee te stoppen.
Het (uit)zicht is vandaag niet fantastisch, maar de sneeuw wel! Op kantoor zag ik vanochtend dat de totale sneeuwval tot nu toe meer dan 15 meter is, waarvan 20 cm. in de afgelopen 24 uur gevallen is. De afdaling is bedekt met een vers laagje champagne poeder en Yeon wordt getrakteerd op een mooie eerste èchte off piste ervaring. Hij straalt, hij geniet volop en ik ook. We lunchen samen in één van de sporadische restaurants op de piste en de rest van de dag skiën we nog een aantal van de elf Gates van het gebied. Doel bereikt!
Om 16.00 begint de skilerarentraining. Bijna dagelijks is er training, duurt gemiddeld twee uur en er is een gevarieerd aanbod: voor ski of snowboard met diverse thema’s of focus op een specifieke techniek, lawine en veiligheid, maar ook indoor over materiaalkennis, methodieken en bewegingsanalyse. Het hele trainingsprogramma staat online en hiervoor kun je je vooraf inschrijven.
Vandaag heb ik me aangemeld voor Telemarken. Goed opletten, want over een aantal weken ga ik de Telemark Instructor Level 1 opleiding doen. Telemarken is de oerversie van het moderne skiën. Het is een skitechniek waarbij alleen de voorvoet verbonden met de ski is en de hak los zit.
Na een pittige training voor de bovenbenen, je staat namelijk bijna continu in een lunge, haast ik me naar huis om op te frissen en om te kleden. ’s Avonds ben ik uitgenodigd en ga ik uit eten met Yeon en zijn vriendengroep. Hij straalt, nog steeds, van oor tot oor en raakt niet uitgepraat over zijn ervaringen van vandaag. De glaasjes sake gaan de lucht in. Kampai!
