Jeske (23) werkt sinds begin december 2014 bij Michi’s Schischule in Gerlos. In Nederland heeft ze vier jaar les gegeven op de indoorrolband, maar nu werkt ze voor het eerst een heel seizoen in de sneeuw. Hier lees je haar ervaring:
Over skileraren bestaan een hoop clichés. Zoek voor de grap maar eens op ‘skileraar’ bij Google Afbeeldingen. Je vindt meteen gave foto’s van veel te knappe gebruinde mannen in een rood pak op, uiteraard, een heerlijk laagje poeder. Toen ik aan mijn vriendinnen vertelde dat ik definitief voor 3,5 maand naar Oostenrijk zou vertrekken, was de reactie: “Aaah zo chill! Beetje skiën, beetje werken, maar vooral al die mooie mannen op je rode pakje af laten komen!!” Dus…
Wat ik daadwerkelijk heb gedaan
De vraag is nu natuurlijk, wat doen we nou eigenlijk écht? Naast het duidelijk uitleggen van de oefeningen in het Nederlands, Duits, Engels of Frans (in het laatste geval zeer gebrekkig) komt er stiekem nog zoveel meer kijken bij het lesgeven in de sneeuw! Vooral als je een kindergroep hebt is het een uitdaging om je les goed te organiseren. Je moet zorgen dat je kinderen luisteren, niet weglopen/skiën, netjes in een rijtje skiën en vooral niet inhalen, de oefeningetjes leuk mee doen, de yells zo enthousiast mogelijk mee schreeuwen, in de lift niet omvallen, vervolgens goed uitstappen en ga zo maar door.
Ook tijdens de middagpauze ben je met ze in de weer: in een uur tijd help je alle kleine kindjes met uitkleden (“juf, ik krijg mijn helm niet los”, “juf, mijn vestje zit vast”, etc.), geef je ze eten en drinken (“juf, wil je mijn visstick snijden?”, “juf ik heb nog dorst”), en ga je met ze mee naar de WC. Naast de lessen hebben wij op dinsdag nog de kinderdisco, op woensdag de slalomwedstrijd en daarvan op donderdag de prijsuitreiking.
Ik heb echter ook al vaker oudere kinderen en volwassenen les mogen geven. Dat is een leuke afwisseling, omdat zij wel zelfstandig zijn en je uitleg beter begrijpen. Het ‘beetje werken’ is dus stiekem best hard werken, maar de waardering die je krijgt van je gasten is echt onbetaalbaar. De mini’s willen met je knuffelen en highfiven en maken tekeningen voor je, van de ouderen krijg je een dankbare blik omdat ze nu zoveel soepeler de pistes af komen. Hoe cliché, maar daar doe je het toch voor als skileraar!
Wat ik nog meer doe
Ik krijg vaak de vraag of ik na mijn les nog lekker zelf ga skiën. Op de meeste dagen is dat niet zo, omdat er vanuit mijn skischool enorm veel wordt georganiseerd. Zo trainen we op zondag voor de skishow die we ’s avonds geven, hebben we op maandag lerarentraining, is dinsdag de kinderdisco en op donderdag de prijsuitreiking. Met een beetje geluk ben ik ook nog ingedeeld om die bewuste week elke dag de oefenweide op en af te bouwen. Het lijkt veel te zijn wat erbij komt, maar ik moet zeggen dat ik daar geen problemen mee heb. In deze tijd kun je namelijk extra goed bonden met je lieftallige collega’s!
No stress!
Zijn die overige clichés dan niet waar? Natuurlijk wel! Eén à twee dagen in de week ben ik vrij en ook dan sta ik op de latten. Niets heerlijker dan een dagje zelf knallen! Ook ’s avonds na 18.00 uur hoef ik standaard niets te doen en kan ik gezellig gaan (uit)eten, stappen of thuis chillen met een filmpje. Dat is wat ik zo fijn vind aan mijn leventje hier: ik heb 0,0 stress! Ondanks dat ik (bijna) elke dag hard werk, geniet ik van alles hier. Op het moment dat ik dit schrijf, heb ik nog maar twee weken te gaan in Gerlos. Helaas pindakaas, want wat ga ik dit missen zeg!
