De Nederlander Jeroen Kampschreur heeft op het wereldkampioenschap paraskiën in Tarvisio iedereen achter zich gelaten. De 17-jarige pakte gisteren zijn derde goude medaille in Italië. Hij bleef iedereen voor op zowel de slalom, de supercombinatie en de reuzenslalom. Kampschreur leerde het skiën zo’n tien jaar geleden in het Oostenrijkse Gerlos. Zijn toenmalige skileraar Michel kan de eerste meters van Kampschreur nog goed herinneren.
Dat Kampschreur op het WK hoge ogen kon gaan gooien was op voorhand duidelijk. Op de slalom wist hij eerder al drie wereldtitels te pakken, maar dat hij ook de supercombinatie en de reuzenslalom wist te winnen had niemand durven dromen. Het begon allemaal in 2007 in Gerlos waar de 17-jarige zijn eerste bochten in de sneeuw zetten.
De enige in de skischool met ervaring
In 2007 kwam de skischooleigenaar van Michi’s Schischule Gerlos naar mij toe om te zeggen dat er een aanvraag binnengekomen was van een invalide skiër. Een jongetje van zeven met nauwelijks ervaring. Omdat vrienden van mij, die ik overgehouden heb uit de tijd dat ik rolstoelbasketbal coach was, mij eerder hadden uitgedaagd om zelf in een zitski te stappen was ik op dat moment de enige in de skischool die ervaring had met zitskiërs.
De eerste kennismaking
Jeroen is zonder scheenbenen geboren. Zijn onderbenen zijn daardoor al heel vroeg afgezet. Hij kwam aan in een Bi-unique zitski, twee ski’s op een frame met een vaste begeleiderbeugel waarop een (zit)kuip is gemonteerd. De begeleidersbeugel is er om de skiër te kunnen helpen met sturen. Al snel bleek dat Jeroen een zeer sportieve jongen was. Hij deed aan basketbal wat direct voor een klik zorgde tussen ons.
Voor zijn vakantie was hij al een uur op de borstelbaan geweest in Nederland om kennis te maken met de skisport. Ik heb twee touwen aan de steun van de zitski vastgemaakt om hem te kunnen assisteren met remmen en om hem een klein beetje te sturen. Jeroen was een zeer getalenteerde leerling. Al snel kwam ik er achter dat hij tegen de nadelen van een Bi-unique aanliep. Bij scherpere bochten kwam het zitje in de sneeuw terecht en belandde hij op zijn zij. Jeroen viel dus veel vaker dan nodig was.
Na drie dagen al van de blauwe piste
Het zitskiën vraagt veel kracht van je armen omdat je daarmee de bochten stuurt. Het overeind komen kost nog meer kracht en zeker voor een zevenjarige. Na drie dagen kon Jeroen al zelfstandig naar beneden skiën over een blauwe piste. Ik had enkel nog de touwen losjes vast voor het geval dat hij geen kracht in zijn armen meer zou hebben. We hebben de vijf dagen, waarop hij drie uur les had, optimale kunnen benutten. In de middag ging Jeroen samen met zijn vader de piste op. Na drie dagen wisten we zeker dat Jeroen het volgende seizoen in een mono zitski moest gaan skiën om meer progressie te boeken. Hij was echt al toe aan het skiën van steilere pistes met meer snelheid.
Een internationaal talent
De jaren daarna heb ik regelmatig nog een afdaling met hem geskied echter was skiles niet meer nodig. Hij maakte ieder jaar weer ongelofelijke sprongen. Na vier jaar skiën mocht hij al meedoen met het Nederlands jeugdteam en al snel werd hij bestempeld als internationaal talent.
Wil je Jeroen Kampschreur volgen, dan kan dat via zijn website: jeroenunlimited.com
