Het wintersportseizoen is begonnen, maar wat doe je als skileraar als de sneeuw nog op zich laat wachten? In Oostenrijk zag het er de afgelopen dagen somber uit, maar afwachtende skileraren konden hun heil kwijt op de gletsjer van Hintertux, het zogenoemde paradepaardje van skigebied Zillertal.
Na een lange en uitputtende(!) treinreis van zo’n tien uur kwam ik eindelijk aan in Mayrhofen, klaar om mijn eerste seizoen als skileraar te beginnen bij Skischule die Roten Profis. Met een paar graden boven nul en de ontbrekende besneeuwde bergen zat de wintersfeer er echter nog niet in. En dat terwijl de start van het seizoen op 13 december werd ingeluid en we nog drie dagen de tijd hadden om het gebied te verkennen, kinderland op te bouwen en de pistes helemaal seizoensklaar te maken.
De kennismaking met de pistes van Mayrhofen moest helaas nog een paar dagen op zich laten wachten. Gelukkig hoefden we onze dagen niet uit te zitten in het lerarenhuis en konden we op de Hintertuxer gletsjer ons vast klaarstomen voor de komende maanden.
Op zoek naar sneeuw
De gletsjer van Hintertux is met een hoogte van 3250 meter, 18 skiliften en met 46 kilometer aan pistes niet de grootste gletsjer in Oostenrijk, maar om weer even in te komen was het een prima manier om onze tijd te benutten. De gletsjer is als een van de weinigen het hele jaar door geopend, dus de sneeuwloze dagen in Mayrhofen bracht ik voornamelijk door in Hintertux, gelegen op zo’n half uur rijden van Mayrhofen. En met de skipas die we als skileraren kregen van de skischool kunnen we in alle skigebieden van het Zillertal de pistes op.
Aan het werk
Drie dagen na aankomst maakten de weergoden het eindelijk mogelijk om de pistes van Mayrhofen te bewonderen met de eerste training van skileraar Alex. Als newby wist ik niet goed wat ik kon verwachten en zat ik vol spanning in de lift naar de pistes. Het was een pittige training, waarbij enige ervaring op de blauwe, rode, en zelfs een stukje zwarte piste vereist was. Alex liet ons het gebied zien en vertelde welke pistes geschikt waren voor welke groep kinderen.
Ondanks dat ik al een paar dagen op de skies stond in Hintertux ging de training me niet heel gemakkelijk af, maar daar hadden zelfs ervaren skileraren af en toe moeite mee.
Na een paar borrels in de Après-skibar was het dan ook tijd om met de beentjes in de lucht uit te rusten en onszelf voor te bereiden op de volgende werkdag: het opbouwen van kinderland, nog meer training volgen en het geven van de eerste skilessen.
