Een opleiding tot skileraar, alles leuk en aardig, maar wat kan ik aan het eind van de opleiding? Een goede vraag, zeer afhankelijk van in welk land je dit doet. Uiteindelijk ben je voor de buitenwereld skileraar, of je je opleiding gehad hebt in Nederland, Canada of in Kazachstan. Wij blijven in Oostenrijk.
Heel dom gezegd word je een betere skiër. Ongeacht hoe goed je al die berg af komt, hoe goed je ook wedstrijden skiet, hoe ruig je dat couloir zou knallen. Je gaat namelijk terug naar de basis. Heel veel beginners denken, “oh, jij kan goed skiën, jij kan me dus wel lesgeven”, maar dit slaat kant noch wal. Ik heb vele malen gegniffeld over de leuzen die zulke mensen uitkramen als ze iemand ‘lesgeven’. Lesgeven is iets heel anders dan alleen goed kunnen skiën. Het draait om een niveau van begrip voor de functionaliteiten van bewegingen en krachten. Je leert opnieuw skiën, vanaf de eerste stapjes en heel bewust.
Heel concreet gezegd loop je het lesprogramma van jouw toekomstige klanten door en worden jouw bewegingen in een vorm gegoten die als voorbeeld moeten dienen, een demonstratie of demo. Je gaat skiën als een skileraar; je wordt je bewust dat je als een lappenpop skiet, je gaat naar voren, je spant je lichaam aan etc. Je maakt je deze vormen eigen en je leert de fouten te herkennen bij jouw zelf en anderen. Vanuit dit ‘ideaal beeld’ beoordeel jij wat iemand beter kan doen, dit ‘ideaal beeld’ krijg je voorgeschoteld door de Ausbilder, een soort bewegingsautist. Hij/zij is feitelijk jouw leraar.
Goed zijn in de praktijk is niks zonder een gezonde dosis theorie. Als jij de bewegingen goed kunt uitvoeren, maar je hebt geen idee waarom, schiet dat ook niet op voor een klant. Je wordt geschoold om – uiteindelijk – voor elke bewegingen te kunnen vertellen waarom dit gebeurt. Het stuk didactiek, hoe kan ik mijn oefeningen zo kan inrichten dat mijn klant snel beter wordt, hangt samen met de opbouw van de leerweg. Verder worden in de theorie nog verschillende zaken behandeld die direct samenhangen met het skileraar zijn, zoals toerisme, veiligheid, sneeuw etc.
Wat je kan na je opleiding is afhankelijk van hoe jij de praktijk met de theorie in elkaar knoopt als je voor een klant staat. Je moet natuurlijk eerlijk zijn, met een opleiding heb je de basis te pakken, maar ervaring is in dit vak een hele grote jongen. Je gaat leren, en hoe! Je zal zien dat sommige wegen niet naar Rome leiden, dat sommige wegen sneller zijn en dat Rome eigenlijk – met elke andere klant – beweegt. Daar komt de ervaring kijken, je aanpassen aan de klant, de optimaalste weg uitkiezen; soms is dat niet de snelste, soms is dat een B-weggetje, maar die kunnen ook mooi zijn.
Het mooie van het beroep is dat je nooit bent uitgeleerd, denk aan de vervolgopleidingen. Er isbuiten dat ook zoveel te leren van de verschillende perspectieven van andere landen/verbanden.
Mijn tip: denk heel goed na over wat je doet, hoe je het doet en vraag jezelf (of de Ausbilder) waarom je het precies zo doet. Waarom draait de ski zo snel richting dal? Wanneer carvt een ski? Waartoe dient die scoopline? …Weet jij het antwoord?
