Angst. ‘’Hoe komt ik die berg af? Ik moet terug! Ik kan het écht niet!’’ Vaak zien we dit terug bij volwassenen, maar het komt ook voor bij kinderen. Jammer, want de angst bederft het plezier van het skiën en met goede begeleiding is het niet nodig. In dit interview lezen wij het verhaal van Elise die uit ervaring vertelt hoe het is om te skiën met angst en hoe zij hier overheen gekomen is.
Foto: Elise in haar beginnersjaren
Elise (nu 22) is als 6-jarig meisje in een verkeerd klasje ingedeeld. Ze skiet goed voor en komt samen bij haar zus en vriendinnen in een groep. Echter na de eerste afdaling op de rode piste gaat het mis. Elise wil naar het klasje toe skiën maar haalt de bocht niet, kan niet meer remmen en gaat ongecontroleerd recht naar beneden.
Op haar 11de krijgt ze meer besef en ontwikkelt zij angst voor het skiën.
Nu jaren later durft Elise eindelijk weer te skiën, zelfs in groepjes! Om me als skileraar beter te kunnen inleven in deze situatie, heb ik besloten haar te interviewen en dit dan ook met jullie te delen.
Wat ging er door jou heen tijdens het skiën?
Elise: Ik was bang om te vallen en dat wanneer ik op zou staan door zou glijden naar beneden met een enorme vaart. Ook vond ik het vervelend dat iedereen op mij moest wachten, omdat ik nog bovenaan stond. Ik maakte heel lange bochten, omdat ik te veel nadacht over hoe ik de bocht moest maken. Hierdoor kreeg ik echter nog meer angst. Ook bovenaan de piste vond ik het eng vanwege de diepte, maar wanneer ik de eerste bocht had gemaakt ging het meestal wel goed. Het engste vond ik eigenlijk om de controle kwijt te raken.
Wie heeft jou erover heen geholpen?
Elise: Mijn ouders en een lesgevende vriend van mijn ouders. Het kwam dus eigenlijk neer op privéles.
Hoe hebben zij dit aangepakt?
Elise: We hebben het rustig opgebouwd. Ik ging ook langlaufen, ben naar zwembaden geweest etc. Al met al heb ik naast skiën ook andere leuke dingen gedaan, zodat ik ook kon ontspannen in plaats van dat ik mij constant moest inspannen.
Wat heeft de kennis van je ouders gedaan?
Elise: Hij gaf mij les en had veel geduld. Ik heb van deze kennis meer aangenomen als kind dan van mijn eigen vader of moeder. Vaak merk je dat je toch niet zo goed naar je ouders luistert als dat ze zouden willen, haha!
De kennis gaf mij net dat extra zetje wat ik nodig had. Hij maakte duidelijk dat ik het makkelijk kon en daardoor kreeg ik weer zelfvertrouwen. Ik moest in zijn banen skiën, maakte betere bochten en ging niet te snel. Vaak zie je dat mensen die heel bang zijn te kleine bochten maken, ik maakte juist te grote bochten. Door achter hem aan te kunnen skiën werd dit een stuk makkelijker.
Wat geef jij mee aan iemand met ski-angst?
…Of wat is volgens jou belangrijk voor sneeuwsportleraren om door te geven aan hun leerlingen?
Elise: Kijk niet naar beneden, maar een aantal meter voor je uit. Sta ook niet stil om naar beneden te kijken, want je komt er vanzelf. Daarnaast wordt het vanuit stilstand alleen maar moeilijker om bochten te draaien. Doe niet iets wat je niet wil. Vertrouw op jezelf en doe rustig aan. En natuurlijk: neem ski-les! Uiteraard ski-les van iemand die hiervoor gediplomeerd is. Privéles is het meest aan te raden omdat je je niet opgelaten voelt vanwege een ‘’op jou wachtende groep’’, er is dus minder druk en de skileraar heeft alle tijd voor jou.
Foto: Elise die weer met veel plezier en zelfvertrouwen op haar ski’s staat! 🙂
