Met tien kinderen achter je aan draag je een flinke verantwoordelijkheid met je mee. Maar na een paar jaar wintersport worden de kinderen niet meer uitgedaagd door het skiën van een zwarte piste. Ze willen springen, snel skiën en wedstrijden doen. Maar is het wel verstandig om kinderen tijdens de les risico’s te laten nemen?
Zo snel mogelijk van de piste af skiën, zo hoog mogelijk springen en eerder beneden zijn dan de andere kinderen is meer dan alleen de kick of het beangstigen van de skileraar of ouders. “Ze ontdekken ‘riskant spel’, en dat is ontzettend belangrijk voor hun ontwikkeling,” aldus Dr. Mariana Brussoni, universitair hoofddocent bij de faculteit geneeskunde op de universiteit van British Columbia, tegenover squamishchief.com.
Riskant spel bevordert lichamelijke activiteit, verlaagt scherm-gebaseerd vermaak (tv-kijken, computeren) en bevordert sociale gezondheid en gedrag. Wanneer de verzorger “voorzichtig”, “niet te hoog” of “kom maar naar beneden” zegt hoort het kind: “Ik vertrouw je niet”, “ik denk niet dat je het kan”, “je hebt mijn hulp nodig om jezelf te redden in deze wereld”.
Actieve kinderen zullen in een omgeving die niet gemaakt is om in te spelen gaan spelen. En dus willen ze skiën in de omgeving die niet bedoelt is om te skiën zoals het bos en naast de piste in de diepe sneeuw. “Dat is het resultaat van het opzoeken van hun grenzen en de sensatie van de beleving. Deze manier van skiën speelt ook in op hun fantasie en creativiteit. Wanneer kinderen zich gaan verveling in de manier waarop er geskied wordt zoeken ze een andere manier. De mogelijkheid mogelijkheden te ontdekken en te proberen stelt hen instaat hun eigen grens te testen. Dit ‘vrije spel’ leert kinderen hun eigen doelen te stellen en uit te vinden hoe ze deze kunnen halen,” zegt Brussoni.
De vaardigheden die ze opdoen tijdens deze ontdekkingstocht maken dat ze beter gaan skiën. Door te springen en snel te skiën ontwikkelen ze een goed evenwichtsgevoel. Dat evenwichtsgevoel zorgt ervoor dat ze beter leren skiën.
De enige manier om kinderen hun lichamelijke mogelijkheden te laten ontdekken is de gevarensetting te filteren en alleen in te grijpen wanneer er echt iets kan gebeuren. En die kans is een stuk kleiner dan de meeste denken.
