Een week in de skischoenen van Kelly. Daar word zelfs ik nog steeds heel blij van! 😊 Dit seizoen is mijn tweede seizoen bij Skischule Söll-Hochsöll en dat betekent dat ik niet meer hoef te wennen aan de skischool of de omgeving. Het warme welkom en een voorbereid gevoel vind ik heel prettig. Tot nu toe heb ik altijd de bambini’s lesgegeven. Dat zijn bij ons de kindjes tussen de 4 en 6 jaar oud die nog nooit eerder hebben geskied. Sinds dit seizoen ga ik ook op pad met kinderen die al een week les hebben gehad.
Kelly de kinderjuf 😉
Stiekem vond ik het in eerste instantie best jammer om de bambini’s achter me te laten: het maakte me altijd enorm trots om te zien hoe deze kinderen op de eerste dag totaal geen raad weten met de ski’s, maar aan het einde van de week in pizzapunt de rode piste naar beneden komen. Tussendoor de nodige verhalen en de wondere wereld van de bambini’s maakten ze echt tot mijn lievelingscategorie. Al snel had ik door dat de nieuwe groep kindjes mij niet minder trots maakte. We konden veel meer en beter skiën en ook met hen had ik de leukste gesprekken. Ik kon zelfs een heel leuk kindje van vorig jaar opnieuw lesgeven, hoe gaaf is dat?!
Wekelijkse indeling
Iedere week in de skischool heeft nagenoeg dezelfde indeling: op zondag moeten we iets eerder op de berg zijn voor de belangrijke mededelingen en krijgen we te horen welke groep we deze week lesgeven. Dan volgen er drie, voor zover mogelijk binnen een skischool ;-), standaarddagen waarbij de groepjes op basis van niveauverschil soms nog wel een beetje gehusseld kunnen worden. Op maandag worden de groepsfoto’s gemaakt. Voor de kinderen op dat moment niet de leukste activiteit, die willen gewoon lekker skiën! Later in de week bij het zien van de foto’s verandert dat gevoel vaak en stralen ze enorm als ze de foto’s aan de ouders geven. De meeste kinderen zijn dan ook vastberaden de foto’s op de eerste schooldag tijdens het kringgesprek aan hun klas te laten zien.
Donderdag is de laatste dag van de groepslessen en die starten we altijd met een skilerarentraining. Hier wordt ons eigenkunnen op velerlei gebied getraind. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een tiefschnee- of slalomtraining, maar ook het schulefahren wordt fleißig getraind.
Voor de kids staat op donderdag het spannendste van de week op het programma: de wedstrijdjes en de bijbehorende prijsuitreiking.
Maar hoe ziet zo’n ‘standaarddag’ er eigenlijk uit?
Mijn dag begint altijd net iets eerder dan die van m’n huisgenoten, zodat ik eerst de badkamer en dan de keuken nog rustig voor mezelf heb. Na een eerste ontbijt en een dubbele espresso (die is hard nodig met snurkende kamergenoten! ;-)) ben ik klaar om te gaan en loop naar de skibus of het dalstation. Iedere donderdagochtend bij de training van de skischool hebben we de eerste gondel en gaat er nog geen skibus, maar dat is het lopen naar het dalstation meer dan waard. De rest van de dagen ga ik voor de lessen beginnen vaak zelf nog skiën, het is ten slotte heerlijk rustig op de nog vers geprepareerde pistes.
Het eerste deel van ‘een week in de schoenen van Kelly’ wordt met het verwisselen van de goede skischoenen voor de ‘lesgeefskischoenen’ afgesloten. Een tweede ontbijt en een gezellige koffieronde met collega’s volgen. Hierna is het de hoogste tijd om richting het verzamelpunt te gaan! De eerste enthousiaste kinderen en hun ouders staan al klaar, ze hebben er helemaal zin in en hopen vaak zonder de rest van de groep al te kunnen beginnen. Helaas, tot 10 uur wachten we tot (hopelijk) iedereen er is en dan gaan we beginnen.
‘Zijn we er klaar voor?!’ roep ik hard en een nog hardere ‘JAAAAAAAAAAAAA!’ volgt. We skiën eerst naar een lift en piste die we al eerder hebben gedaan om er snel weer even in te komen, en daarna staat er iets nieuws op het programma. Zowel voor de kinderen als (stiekem) voor mijzelf ook altijd weer spannend, maar eigenlijk niet nodig. De kids doen het super en ik ben supertrots op ze! Als beloning krijgen ze een snoepje van de skischool en wanneer ze willen ook een pauze: een sneeuwpop bouwen of een sneeuwballengevecht doen het altijd goed.
Magische drankjes en lunch met de kids
In het skigebied waar ik werk, Söll am Wilden Kaiser, is een heksenhuis waar twee heksen magische drankjes maken met bijvoorbeeld skilerarenzweet of oorsmeer. Voor de kinderen in eerste instantie wat spannend en vreemd, maar zodra de snoepjes en drankjes worden uitgedeeld hartstikke leuk. Vanuit de stoeltjeslift zien we de heksen vaak en er wordt dan ook enthousiast naar ze gezwaaid! We hervatten het skiën en na een paar rondes breekt het einde van de les alweer aan. Trotse ouders die zien en filmen hoe hun kind als onderdeel van een mooie slang naar beneden skiet, heten ons weer warm welkom bij het verzamelpunt. Ski’s uit, smakelijk eten en tot vanmiddag! Met de kinderen die bij de skischool eten, loop ik naar de kinderclub.
Lunchpauze
Zelf werk ik bijna altijd tijdens de lunchpauzes. Mijn collega’s en ik moeten dan verzorgen dat alle kinderen te eten en te drinken krijgen en een gezellige pauze hebben. Aan het einde van de pauze komen de skileraren hun kinderen ophalen en als alle kinderen weg zijn, neem ik mijn kinderen ook weer mee naar het verzamelpunt. Hier gaat het er hetzelfde aan toe als in de ochtend; de kids zijn enthousiast en willen er maar al te graag vandoor.
De middaguurtjes
Tijdens de middaguurtjes is te merken dat de kinderen vaak moe raken en pijn in de benen krijgen. Ze willen heel graag, maar het lukt soms niet helemaal meer. Daar houden we natuurlijk rekening mee. We doen het iets rustiger aan en houden een keertje extra pauze. Een fun parcours of speed track laat ze vaak weer opbloeien, dat is dan ook een favoriet onderdeel van de dag. 😊
Genieten
Zelf geniet ik er echt van om te zien hoe trots de kinderen zelf zijn als ze iets nieuws hebben geleerd of als ze inzien dat het skiën ze steeds beter afgaat. Zo ook met de glunderende gezichten na het fun parcours of de speed track. Aan het einde van de les staan de ouders ons alweer filmend en trots op te wachten. De meeste ouders zijn heel benieuwd waar hun kinderen allemaal zijn geweest en vol trots vertel ik ze wat we hebben gedaan en wat we morgen van plan zijn te gaan doen. Ik wens iedereen een fijne avond, slaap lekker en tot morgen.
Na het lesgeven…
Om veel gesjouw te besparen, ski ik helaas niet naar het dal maar neem ik de gondel. Ik meld me af in het kantoor van de skischool, waar het vaak helemaal vol is met collega’s. We lopen door naar onze favoriete après-ski bar en bestellen een werknemersbier. Proost! Een rondje nageln met muziek op de achtergrond is vast onderdeel van de après-ski. ‘Een week in de schoenen van Kelly’ nadert helaas zijn einde. Na de après-ski ga ik naar huis om de rammelende maag te vullen, maak mijn tas voor morgen klaar en na het douchen stap ik in bed om aan een gebroken nacht te beginnen! Ik zou willen dat alle dagen van het jaar zo waren! 😊
