Vincent en Marre geven dit jaar snowboard- en skiles in Niseko, Japan. De afgelopen drie dagen hielden ze ons op de hoogte van hun Back Country Awarness course die georganiseerd is door hun skischool Gondola Snowsports. Vandaag vertellen ze over hun laatste dag waarop niet alles ging zoals gepland.
Gister hadden de gidsen al aangegeven dat het vandaag wel eens lastig kon worden. Goed gehumeurd en gemotiveerd als we waren gingen we als groep aan de slag.
Mt. Yotei
Mt. Yotei is een begrip in de omgeving. Het is de grote vulkaan die in het midden van alle skigebieden ligt. Een zeer imponerende verschijning met een prachtige witte top. We komen als groep al snel tot de beslissing dat Mt. Yotei het doel is voor vandaag. Helemaal naar de top zou ongeveer zeven uur duren wat we niet gaan halen. We besluiten een tocht van drie uur te lopen en hopen hierbij een hoogte van ongeveer 1.000 meter te bereiken.
LEES MEER: HET VOLLEDIGE DAGBOEK VAN VINCENT EN MARRE
Het plan
Zoals we al eerder gedaan hebben checken we het lawinebericht, het weer van de afgelopen periode en vandaag en waar we omhoog willen. Dit alles gaat makkelijk omdat het de derde dag is dat we dit doen. Het plan dat we maken ziet er als volgt uit. We gaan drie uur touren op Mt. Yotei en willen daarbij zo’n 800 hoogtemeters afleggen. De lopen over de west kant van de berg en houden elk uur een korte pauze. Tijdens de tweede pauze graven we een sneeuwprofiel uit. Bij de derde pauze houden we een lunch waarna we naar beneden skiën. Ons plan ligt op het kantoor van White Room Guiding waar we om 15:00 uur terug willen zijn.
Het begin
Zo gezegd, zo gedaan. Spullen in de auto, lunch mee en op naar Mt. Yotei. Bij aankomst op de aangewezen parkeerplaats wordt alles omgebouwd en doen we een pieper-check. Net zoals gister is het begin fantastisch mooi. Mt. Yotei is een beschermd natuurgebied dus alles is zoals de natuur het wil. Na tien minuten touren gaan we het park in waar we een pad vinden dat ook nog eens de goede kant op gaat. Kat in het bakkie! Hoeven we niet het spoor te maken.
Weten we waar we heen gaan?
Op een gegeven moment wordt er gevraagd door een van de gidsen of we weten waar we heen gaan of dat we het spoor volgen. Als groep beslissen we dat we weten waar we heen gaan. Mt. Yotei is namelijk recht voor ons en dat is ons doel.
Na anderhalf uur lopen komen we op het punt waar we omhoog moeten. Één probleem, de helling is mega steil. We kiezen, aangezien we geen andere mogelijkheid zien, om de hang omhoog te touren. Een stukje van ongeveer dertig hoogtemeters heeft ons ruim een uur gekost. Stijl, bomen, losse sneeuw en bamboo zitten ons in de weg. Als we halverwege de hang zijn wordt er gesmeekt om pauze omdat twee mensen van de groep er doorheen zitten.
De verkeerde helling
Na de pauze lopen we het laatste stukje omhoog en komen we eindelijk op een makkelijk te touren helling uit. Een van de gidsen maakt een grap dat deze helling hem zeer bekend voor komt en fijn was geweest om te gebruiken. Plotseling beseffen we ons dat dit exact de helling was waar de andere gids ons voor probeerde te waarschuwen door te vragen of we wisten waar we heen gingen.
Veel tijd verloren
Twee uur later dan gepland komen we aan op de plek waar we in eerste instantie onze eerste pauze wilden doen. Omdat niemand toen reageerde op mijn verzoek de pauze te houden zijn we eerder doorgelopen. We zaten aan onze geplande drie uur touren en moesten naar beneden. We skiede naar een andere helling waar we een sneeuwprofiel groeven.
Een onstabiel sneeuwdek
Dit zorgde voor slecht nieuws. Een duidelijke regenlaag creëerde een instabiele verbinding tussen twee lagen. Vaak wordt er gezegd dat er geen lawines kunnen ontstaan tussen bomen, maar dat kan verwezen worden naar de wereld der fabels. Na twee testen om te kijken hoe stabiel de sneeuw is kijkt onze gids zorgwekkend. Het sneeuwdek is behoorlijk instabiel en breekt bij een lichte belasting. Hij beveelt ons dan ook zijn instructies strikt te volgen. Na een spannend eerste gedeelte van de afdaling hebben we gelukkig een super afdaling kunnen skiën.
Piepertest
Terug in Hirafu moesten we nog een piepertest met tijdsrestrictie afleggen. De tijdslimiet was 2:30 minuten. Gelukkig had iedereen van onze groep de pieper binnen 1:40 minuten te pakken!
Evaluatie
Tijdens de evaluatie werd er vooral gesproken over wat er mis was gegaan en hoe we daarmee om moeten gaan in de toekomst:
- Als een tourplanning te simpel gaat betekent dit vaak dat je dingen over het hoofd ziet.
- Houdt altijd je ogen open voor afwijkend terrein of andere tour mogelijkheden.
- Gebruikt topografische kaarten met hoogte lijnen zodat je verschillen in terrein zichtbaar maakt.
- Spreek je een pauze af, houdt deze dan ook ongeacht of mensen reageren op de ‘call’. Niet iedereen is zo fit en afgetraind als jijzelf!
- Als het sneeuwdek niet is zoals je in eerste instantie denkt raak dan niet in paniek. Denk logisch na en minimaliseer de risico’s.
- Al gaat de klim niet helemaal zoals gepland, leer er van.
- Blijf genieten, ook al gaat het niet volgens plan. Het klimmen is een onderdeel van het tourskiën en de natuur is prachtig.
De theorie in de praktijk
Deze cursus stond vooral in het teken van theoretische aspecten terugvinden en toepassen in de praktijk. Marre en ik hebben allebei onze Alpinkurs waarbij veel tijd wordt gespendeerd aan de theoretische achtergrond. Zelf vond ik het altijd lastig deze theorie te koppelen aan de praktijk, maar met deze Back Country Awarness course zijn veel theoretische aspecten op z’n plek gevallen.
Volg zelf ook een lawineveiligheidstraining
Hopelijk heb ik met dit verslag andere ski- en snowboardleraren enthousiast gemaakt om meer te doen met lawineveiligheid. Vele instap cursussen zijn praktisch opgebouwd dus wees niet bang voor dagen in de schoolbanken. Het mooie van een BCA is dat je niet een fantastische skiër of boarder hoeft te zijn. Iedereen kan zich inschrijven en meer leren over lawines, terrein, reddingsacties en gebruik van reddingsmaterialen.
Mocht je geïnteresseerd zijn om ergens anders dan in Europa skiles te geven en lijkt Japan je wat? Voor skiinformatie.nl schreef ik het artikel: How to: 5 maanden skiën in Japan.
