Als kinderskileraar heb je het niet gemakkelijk. De hele winter lang 3 tot 5 jarige kinderen lesgeven is geen eenvoudige opgaven.
Zondagochtend staat er weer een groepje kleuters, onder begeleiding van hun ouders, op je te wachten. Ondanks dat ze hun skibril en skimasker op hun gezicht dragen zie je dat ze het heel erg spannend vinden. De ouders hebben net afscheid genomen, je hebt je nog niet omgedraaid en de eerste barst in tranen uit onder een luid “mamma, mamma” geroep. In je ooghoek zie je dat er nog twee kinderen een pruillipje vertonen. Snel richt je je op het huilende kind en zorgt ervoor dat hij stopt met huilen. Je les kan beginnen.
De eerste meters
Het aantrekken van de ski’s heeft heel wat voeten in de aarde. De kinderen hebben geen stokken bij zich wat ze op hun ongemakkelijke skischoenen nog instabieler maakt. De sneeuw onder de skischoenen krijgen ze er niet zelf onder vandaan en dus zit er niks anders op dan kind voor kind langs te gaan en één voor één de ski’s bij alle kinderen aan te trekken. Na wat spelletjes, om de kinderen te laten wennen aan de lange ski’s, zet je ze op de lopende band. Als je de laatste op de lift hebt gezet trek je snel een sprintje, op je comfortabele skischoenen, naar boven om vervolgens het eerste kind van de lift af te helpen.
Met ‘patatjes’ naar beneden
Je legt de kinderen uit hoe ze moeten glijden en laat ze met ‘patatjes’ (parallel) naar beneden glijden. Nadat je het eerste kind in positie hebt gezet en naar beneden laat glijden duurt het nog precies 2 seconden voordat de dunne beetje heen en weer beginnen te bewegen en het kind via zijn billen op zijn helm beland. Het kindje blijft doodstil liggen en strekt beide armen in de lucht, net zolang tot je naar beneden bent gelopen en je het kind aan z’n te grote wantjes weer rechtop heb gezet.
Lolly-pauze
Na een uur is de energie bij de kinderen er een beetje uit en beginnen de eerste te gapen, ze krijgen honger en hebben dorst. Nadat je alle kinderen bij elkaar hebt verzameld onder aan de oefenpiste ga je ze één voor één langs om de ski’s uit te trekken. Een korte lolly-pauze hebben ze wel verdient en 10 minuten later moeten al die ski’s weer aan, kind voor kind, één voor één.
Middagpauze
Na twee uur skiles is het tijd voor de middagpauze. Je trekt bij alle kinderen de ski’s uit en legt ze zorgvuldig weg om te voorkomen dat je niet meer weet welke ski’s bij welk kind horen. Met één kind aan je linker en één aan je rechter hand loop je met nog 4 kinderen achter je aan naar het restaurant. Als je binnen bent zoek je de voor jou gereserveerde tafel op en laat je de kinderen hun skibril, helm, wanten, skischoolvestje en jas uittrekken. Voor je het eten bent gaan halen heb je gevraagd of er kinderen zijn die geen spaghetti met saus lusten. Terwijl je de borden op tafel zet steekt de eerste zijn hand op en zegt: “Ik lust geen saus”. Dan zit er niks anders op dan het volle bord terug te brengen en een nieuw bord spaghetti zonder saus te halen. Als alle kinderen hun bord voorgeschoteld hebben gekregen ga je ze één voor één langs om de spaghetti te snijden. Als dan eindelijk de kinderen zitten te eten kun je snel even je eigen eten halen.
Als je na het eten de kinderen nog hebt voorzien van een lolly en een kleurplaat begint het aankleden. Eerst nog allemaal voor de zekerheid nog even naar het toilet en dan kun je als skileraar alle kinderen één voor één hun jas, vestje, wanten, helm en skibril aantrekken.
“Pizzapunt, pizzapunt”
Na de pauze staat de pizzapunt op het programma. Je hebt de kinderen uitgelegd wat ze moeten doen en een voorbeeld gegeven. Onderaan de lift heb je geoefend en dus is het tijd om naar boven te gaan. Je zet het eerste kind in de goede houding en laat ‘m naar beneden glijden. Je roept nog een paar keer luid “pizzapunt, pizzapunt”, maar een paar meter verder staan beide ski’s weer kaarsrecht naast elkaar en zit de vaart er weer goed in. Bij het tweede kind besluit je het kind al lopend te begeleiden wat betekend dat je het komende uur op en neer aan het lopen bent.
Einde van de dag
Als aan het einde van de dag alle kinderen weer opgehaald zijn door hun ouders wil je het liefst net als je kinderen op de grond gaan zitten met een lolly in je mond. Je benen voelen zwaar aan en het liefst duik je gelijk de après-ski in. Maar jouw werkdag is nog niet voorbij, de oefenweide moet nog worden afgebouwd. Een kwartier later zit het er dan echt op. De kinderen zijn opgehaald en de oefenweide is weer helemaal leeg. Gelukkig is de après-ski niet ver weg en kun je samen met je collega’s de dag doornemen.
De volgende dag
De volgende ochtend sta je weer op tijd onder aan de oefenweide om je kinderen te ontvangen. Ze komen in hoog tempo op je af gelopen en geven je een dikke knuffel. Van de ouders hoor je dat ze de vorige dag in geuren en kleuren hebben verteld wat ze tijdens de skiles allemaal hebben gedaan.
De ouders laten hun kinderen met een gerust gevoel en een grote glimlach bij jou achter. Met een lachend groepje kinderen achter je aan loop je naar de lift voor een nieuwe dag. Je kijkt naar de kinderen die er weer heel veel zin in hebben en weet weer waarom je zo graag skiles geeft!
