Ruim een maand geleden reisde ik af naar Mayrhofen om skiles te geven. De tijd vliegt, maar ik heb het gevoel hier al een hele tijd te wonen. En hoewel ik vele verhalen over het leven als skileraar had gehoord, was het toch afwachten waarin ik ‘verzeild’ zou raken.
Ik werd van te voren al gewaarschuwd dat het leven als skileraar op de kinderskischool fysiek erg zwaar zou zijn en niet altijd over rozen zou gaan. Ik had dan ook verwacht om regelmatig direct na het werk uitgeteld op bed te belanden, om vervolgens de volgende dag weer vol energie aan de slag te gaan. Inderdaad, een dag lang in pflug skiën, kinderen oprapen en troosten als ze het even niet meer zien zitten, ís ook vermoeiend. Maar zodra het half vier is en de ski’s uitgaan is het alsof ik volledig herstel, er een knop omgaat en het tijd is voor deel 2 van de dag: de après-ski.
Energie voor tien
Menig keer had ik het met collega’s over de fysieke inspanning die je verricht tijdens onze werkdagen. Toch voelt het alsof het niets is vergeleken met een kantoorbaan waarbij je acht uur lang naar een scherm zit te staren en ik ‘s avonds na het avondeten niet meer ben te porren voor iets anders dan tv kijken.
Of het nu heeft te maken met de dagelijkse sleur of de stress die je meeneemt van het werk, ik weet niet precies wat het is, maar hier heb ik elke dag energie voor tien. Vreemd zou je zeggen. Vind ik ook, toch is het lastig uit te leggen en misschien alleen voor te stellen als je het zelf meemaakt.
Familie
Het ‘laid back’ gevoel zal ook grotendeels te danken zijn aan de hele sfeer waarin je je als skileraar bevindt. Niet alleen zijn toeristen erg relaxt omdat ze genieten van hun vakantie, ook de sfeer in het lerarenhuis is (bijna) altijd top. Omdat we zo’n 24/7 bij elkaar zijn, voelen ze toch een beetje als familie. En familie doet nou eenmaal alles voor elkaar, en wij dus ook!
Ondanks dat het lerarenhuis niet van alle gemakken is voorzien zoals we thuis misschien gewend zijn (vier gaspitjes delen met zo’n 12 personen, een overvolle koelkast hebben waarin wel eens wat verdwijnt en geen lekkere hoekbank hebben om ‘s avonds op te kunnen ontspannen) voel ik me hier meer dan thuis.
En bij contact met collega’s van alleen de skischool en de toeristen blijft het natuurlijk niet. Ook het dagelijkse praatje met de lift-, bar- en supermarktmedewerkers zorgen de hele dag voor een gemoedelijke sfeer. Iets wat het verblijf hier nóg leuker en interessanter maakt, iedere dag weer.
